بازنمایی فرآیند ارجاع در قالب ساخت‌های بازنمایی گفتمان

در این جستار به بررسی چگونگی فرایند ارجاع در چارچوب نطریه‌ای می پردازیم که هم ملاحظات منطقی و هم عوامل گفتمانی را در مرجع گزینی لحاظ می کند. نظریه بازنمایی گفتمان با اتکاء به جعبه‌هایی که ساخت‌های بازنمایی گفتمان نام دارند و با وارد کردن عوامل گفتمانی در هر ساخت به خوبی از عهده توصیف وتبیین مسئله ارجاع در جملاتی که در آن‌ها ارجاع مرجع‌دار به گروه اسمی نامعین (نکره) میباشدبرآمده است. از مهم‌ترین دست‌آوردهای نظریه مذکور به دست دادن شیوه‌ای برای نشان دادن ارجاع مرجع‌دار به گروه اسمی نامعین است؛ به این صورت که گروه اسمی نامعین به سان کمیت‌نمایی عمل می‌کند که می‌تواند مرجع‌دار را در سیطره خود درآورده و به آن ارجاع داشته باشد. در حقیقت نظریه مذکور تصویری عینی از چگونگی عملکرد ذهن در تعیین مرجع ارائه کرده و موانع بر سر عملکرد صحیح ارجاع را برمی‌شمرد. از موانع مذکور می‌توان به نفی و وجود مرجع در جعبه‌های بالاتر اشاره داشت. از این رو ، برآنیم ضمن معرفی نظریه بازنمایی گفتمان، به چگونگی بازنمایی معنایی برخی جملات زبان فارسی بر اساس فرایند ارجاع در قالب ساخت‌های بازنمایی گفتمان پرداخته و توانایی نظریه مذکور را محک زنیم.